Władysław Dobroć
Urodził się w 15 września 1930 r. w Wąsoszu
Taternik i alpinista. Ksiądz katolicki, zakonnik, chrystusowiec, od 1975 r. duszpasterz dla Polonii we Francji.
Wspinał się w Tatrach (w latach 1956–1970 i od 1975 r. latem), Alpach (Großglockner, Mont Blanc), w górach Zagros i Elburs w Iranie.
W lecie 1972 r. wziął udział w drugiej pozaeuropejskiej wyprawie Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego: do Iranu, w pasmach górskich Zagros i Elburs, gdzie wszedł na Damawend (5670 m n.p.m.) oraz północno-zachodnią granią na szczyt, dla którego zaproponowano nazwę Cedynia Kuh (ok. 3500 m n.p.m.), nie została ona jednak oficjalnie przyjęta. W 1973 r. brał udział w trawersowaniu północno-zachodniego Spitsbergenu (od przylądka Flathuken po cypel południowy nad fiordem Trygnamma) oraz w pierwszym wejściu na dziewiczy trzeci wierzchołek masywu Kopernikusfjellet na Ziemi Torella; rok później dokonał pierwszego polskiego wejścia na Rapasoir na Grenlandii.
Członek honorowy Szczecińskiego Klubu Wysokogórskiego; odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (m.in. za zasługi podczas ratowania ofiar tragicznego wypadku autokaru pod Dunkierką w 2007 r.).
Zmarł 5 marca 2021 r. w Puszczykowie.
Źródło: Biuletyn Wielkiej Encyklopedii Gór i Alpinizmu Nr 10/2018, MKI